قسمت دوم / بعد از اعتصاب بهابادی ها و اعتراض به برداشت بی رویه آبهای زیرزمینی این شهرستان که به زور آمارسازی و با سیاست در سال ۸۸ و در زمان فرمانداری بافقی، شهرستان شده بود و شکستن لوله ها و تجهیزات آبرسانی به چادرملو و بیدار شدن بافقی ها و آگاه شدن به اینکه دی نوزده را از دست داده اند، تغییرات در کتاب جغرافیای استان و رو شدن نقشه های جعلی نوبت به جان هم انداختن دو شهرستانی که هر کدام بخشهای وسیعی از سرزمین و منابع خود را در مقابل اردکان از دست داده بودند و امکان اتحاد بین آنها در مقابل این شهرستان زیاده خواه وجود داشت رسید و این اتفاق به خوبی توسط تیم اصلاحات و اردکان مدیریت شد به طوری که بسیاری از تحولات و مسائل مهم استان در گروی این امر و حفاظت از آن قرار گرفت.

اتفاقاتی که تا جایی حساب شده پیش رفت که حتی اردکانی ها با پیش بینی استاندار شدن یک بافقی در آینده و در دولت مخالف زودتر از موعد شاگرد تربیت شده خود را که اسم بافقی را یدک می کشید و در حد و اندازه استاندار هم نبود به سمت استاندار یزد گماردند تا بافق این سالها شانسی برای داشتن استاندار و برگرداندن ورق ظلم های رفته به منطقه در تغییرات مرزی را نداشته باشد. در زمان قبل از طالبی بسیاری می دانستند و حتی عنوان نیز کرده بودند که استاندار بعدی استان حتما باید بافقی باشد!!!!

بعد از رو شدن اطلاعاتی در رابطه با مرزها در زمان آخرین فرماندار بومی بافق بود که به صورت غیر رسمی فرماندار بومی برای بافق ممنوع شد و این داستان اختلافی که الان در دولت رییسی نیز پیراهن عثمان شده بهانه ای بیش نیست و به احتمال زیاد نتیجه مشاوره ته مانده های اصلاحاتی هست که بنا بر منافعی باید کار ناتمام خود را تمام کنند.

پرواضح است که تمام فرمانداران غیر بومی با آگاهی کامل مرزی پا به بافق گذاشته اند و تا به امروز هم به خوبی از عهده مدیریت موضوع برآمده اند به طوری که همواره توپ پیگیری های مرزها و صیانت از منابع و معادن بافق که وظیفه اصلی فرمانداری، بخشداری و اداره های محیط‌ زیست و منابع طبیعی است در زمین شوراها قرار گرفته و نهادینه شده است که در این داستان غم بار حاشیه امنی برای فرمانداران غیر بومی ایجاد شده که مشخصا و بدون هیچگونه ملاحظه ای در قضیه به این مهمی ورود نمی کنند.

ادامه دارد…