امشب پست مراسم شب احیاء خطیب بزرگوار و توانا سید والا مقام حضرت آقا حجت الاسلام والمسلمین معظم له حاج آقا سید جواد سلیمانی بافقی را دیدم یاد نوجوانی و شب احیاء در آستان مقدس امامزاده_عبدالله پای منبر ایشان افتادم. حال و هوایی داشت که در این سالها که دور از دیار در بزرگترین مجالس عزاداری که با حضور نامدارین، مداحان و علمای کشور برگزار شده توفیق آن حال خوش در من نبوده است.

در صورتی که خیلی سریع و با ذکر نهایت دو مصیبت کوتاه و تاکید بر فرج آقا امام زمان طلب عفو میفرمودند و وقتی که مجلس تمام میشد اشکم را که پاک میکردم تا چراغ روشن نشده به اقتضای سن و جوانی که کسی نبیند احساس سبکی و آرامش خاصی داشتم و با دلی روشن به باور عفو حضرت حق و توسل به ائمه خشنود و سرخوش بودم و تا چند وقت این حالت ادامه دار و مواظب اعمال خود بودم. اجراکم الله، حفظکم الله

آسید جواد خودمان یک تار موهای شما می ارزد به هزار تا مداح و طلبه بیسواد که با رفتار و حرفهایشان و عملشان بویی نه از علی و اولاد علی و حب علی نبرده اند. سایه شما مستدام، امیدوارم قدر شما را تا هستید بدانند. شما وارث تدین و اعتقاد، آخرین نسل مکتب اصیل شیخ بافقی هستید و این منت وجودتان در حالی که سالها پیش میتوانستید نباشید پشت به مقام و قدرت کردید در کنار آیت الله میرغنی زاده ماندید و بی چشم داشت برادری و بعد از ایشان برای بافق پدری کردید که س-ر-دا-ران و قهرمانان ش-هی-د بافق که لایق تر از هزار س-رد-ار‌ کشور در راس‌ هستند تربیت شده و آموخته مکتب بافق بودند.

برخی سر-دا-رانی که در مقام های مختلف نظام، نام انقلاب و رهبر را سپر کثافت کاری خود میکنند، من فکر کردم غرق گناهم ولی دیدن اعلامیه حضورتان بر منبر علی دلم را نرم کرد و بغض بر گلویم نشاند. دیدن روی ماهتان آرام بخش است و مشکل از آموزش یافته های عصر جدید حوزه است که معدود از آنها دیگر می توانند در دلها جا باز کنند. آنها که برای اشک در آوردن ملت هزاران روایت غیر باور بعضا در تهران منبر می روند از فضای معنوی دور میشوند.

الهی العفو، والسلام علیکم و رحمت الله