از روزهای اولی که مباحث خطوط انتقال آب به یزد مطرح شد موافقان و مخالفان زیادی در این موضوع دیدگاه های خود را مطرح کرده اند.
موافقان توجیه اقتصادی, نجات استان و ادامه حیات آن و…. را مطرح می کردند.
و مخالفان مباحث زیست محیطی و نگرانی های ناشی از توسعه های مجدد , تبعات اجتماعی و … را.
در اینجا کسی با اصل تامین و انتقال آب مخالف نیست و قطعا با توسعه از نوع پایدار, سازگار با محیط زیست و …. همه موافق هستند.
اما همه بر یک موضوع اتفاق نظر دارند که اگر در پایین دست یعنی در مدیریت مصرف تجدید نظر نشود با اجرای “ایران رود” هم نمیتوان مشکلات ناشی از کم آبی در استان را جبران کرد.
حال با توجه به تحقق انتقال آب خلیج فارس به استان یزد (چادرملو) و با توجه به حجم جریان انتقال (۲۰ میلیون متر مکعب در سال), به نظر میرسد تحقق این پروژه باید بتواند نتایج خود را در کوتاه مدت و بلند مدت نشان دهد.
آقای مهندس نوریان ( مدیر عامل وقت چادرملو) در خرداد ۹۳ طی مصاحبه ای با تشریح مفصل این پروژه میگوید: “هدف ما از این اقدام این است که با تامین آب مورد نیاز مجتمع، آبی را که از منابع آبی استان تامین می‌کنیم، آزاد کنیم تا به مصارف خود این شهر برسد و کمکی به تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی شود.”
به نظر می رسد با توجه به تحقق این پروژه یکی از اتفاق هایی که لازم است رخ بنماید, کاهش برداشت این مجموعه صنعتی از منابع مجاز و احیانا غیر مجاز استانی است.
برداشت حدود ۵ میلیون متر مکعب از بیش از ده حلقه چاه در سپیدان و حدود ۴ میلیون متر مکعب از چندین حلقه چاه در بهاباد و نیز چاهای سایر نقاط استان , می طلبد که چادر ملو با تحقق خط انتقال نسبت به قطع برداشت از چاه های استان اقدام نماید و این موضوع رسما اعلام شود, چرا که : الوعده وفا !
از دیگر اقداماتی که مورد انتظار است چادرملو میتواند با توجه به مشکلات آب شرب میبد و اردکان, لااقل با جبران آب شرب این دو شهر دین خود را در. پرتو این پروژه به مردم این دو شهر ادا کند.
و پر واضح است که:
از مسئولین استان و شرکت آب منطقه ای انتظار می رود تا حصول نتیجه پیگیر موضوع باشند.
✍️ حسن بلندیان