تنها راه نجات ما پناه بردن به اقتصاد بومی و خود باوری و یافتن نقاط قوت و پتانسیلهای بومی در زمینه های مختلف اقتصادی یا در واقع همان اقتصاد مقاومتی است.
اقتصاد مقاومتی ڪه بین مردم بیشتر به زجر اقتصادی و ساختن با ڪمبودها و زندگی با حداقلها جا افتاده نه، بلڪه اقتصادی مبتنی به خود خودمان و داشته هایمان با ڪمترین اتڪاء ممڪن به بیرون و نه قطع ڪلی ارتباط بلڪه ارتباط متقابل بر اساس نیازهای طرفین؛ با نگاه به تواناییها و ظرفیتهای داخلی و غنی سازی و توسعه و پرورش نیروی انسانی و این اتفاق نمی افتد مگر با نگاه روستایی، شهرستانی، استانی و ڪشوری به اقتصاد بالقوه ای ڪه خداوند در هر جایی از این سرزمین پهناور با توجه به اقلیم جغرافیایی متفاوت و شرایط زیستی و منابع محیطی بنا به حڪمت و مصلحت خود قرار داده است. با این نوع نگاه هست ڪه می توان آمار مهاجرت از روستاها به شهرها و از شهرها به مراڪز استانها را به زیر صفر رساند و ضمن توسعه اقتصاد روستایی و شهری بسیاری از مشڪلات شهرها و مراڪز استانها و ڪلان شهرها رو حل و فصل ڪرد.
ناگفته نماند ڪه اگر خواسته باشیم اقتصاد مملڪتی رشد ڪند بایستی ریشه فساد را در آن مملڪت برڪشید ڪه قطعا آفت یڪ اقتصاد قوی عدم شفافیت و وجود رانتهای مختلف و فساد در لایه های تو در توی آن است ڪه باید با آن به صورت جدی و در هر سطحی مبارزه شود.
نقش مردم به خصوص نخبگان، تحصیل ڪرده ها و دانشگاه رفته ها در رشته های تخصصی در هر زمینه ای در این دوران و جهت ڪمڪ به شڪوفایی اقتصادی، استخراج شیوه های نوین ڪارآفرینی و درآمدزایی مبتنی بر شرایط و مقتضیات زمان با فاڪتور اصلی بومی گرایی است و تلاش و دید باز مسئولین مربوطه نیز می تواند به توسعه همه جانبه هر منطقه و شڪوفایی ظرفیتهای وجودی آن ڪمڪ شایانی داشته باشد.
لازم به ذڪر است ڪه وقتی سخن از اقتصاد به میان می آید نباید ذهنمان صرفا به سمت و سوی معدن، ڪشاورزی و … برود بلڪه فرهنگ، ادب، هنر، موسیقی، ورزش، نقاشی، صنایع دستی و مواردی از این دست نیز می تواند ضمن سیراب ڪردن عشق و علاقه افراد به این امور جزو قویترین ڪارهای اقتصادی قلمداد شود در صورتی ڪه حرفه ای دنبال شود.
ارمغان دست برداشتن از خود تحقیری و برگشتن به خود، توسعه همه جانبه ڪه با حرڪت تڪ تڪ مردم و با سعی در شڪوفایی تمامی استعدادهای منابع انسانی و ظرفیتهای منطقه ای رقم می خورد و صد البته مبارزه جدی با هر نوع فساد، رقم زدن اقتصادی قوی برای ماست ڪه میوه اش رفاه اجتماعی و زندگی با آرامش بیشتر و تمدن سازی است.
شورای سردبیری عصر بافق