یکی می خواند و #جواب نمی دهد، دیگری امروز و فردا می کند، یکی هر روز به بهانه ای از زیر #جواب_دادن شانه خالی می کند و دیگری مسافرت است، مهم نیست که چه زمانی، کجا و توسط چه کسی یا کسانی به جوابهایمان برسیم، ما یاد گرفتیم صبور باشیم و در پیگیری حقوق مردم ثابت قدم، تاکنون دوبار جهت توضیح فرا خوانده شدیم که اگر صد بار و هزاران بار فراخوانده شویم قرار نیست از حرکت و نوشتن دست برداریم، انگار نافمان را با نوشتن بریده اند.
دوستی داریم که شاید حتی خودش نداند که چقدر دوستش داریم، همیشه تاکید دارد #مردم فقط یک کلمه است، با کمال احترام می گوییم #مردم فقط یک کلمه نیست، #قدرت_مردم در صورت بیداری و پیگیری بی نهایت است.
احساس عجیبی داریم، چرا نمی توانیم به هیچ کسی اعتماد کنیم؟ چرا آدمها در سایه منافعشان رنگ می بازند؟ چقدر با این موارد روبرو شده ایم؟ مگر یک نفر چقدر تاب و تحمل دارد؟ خدایا آیا ما هم دانسته یا نادانسته به دنبال منافع خود هستیم؟ کم کم به خودمان هم داریم شک می کنیم. خدایا ما را حفظ کن.
بگذریم اما آن دو نفر، یکی مسئول است و دیگری مسئول بوده، اما هر کسی در دوران مسئولیت با دورانی که مسئولیتی ندارد چقدر فرق می کند اما در این داستان هر دو نفر شبیه هم #فرار می کنند. عجیب تر اینکه ادعای اصلاح طلبی دارند و #رسانه را رکن چهارم دموکراسی می نامند و باز فرار می کنند. باید از اینجا به آنها بگوییم که #فرارتان نشانه چیست؟ قبل از اینکه ما بنویسیم خودتان به مردم جواب دهید.
شورای سردبیری عصر بافق