مراسم تعویض پرچم، یک بدعت است؟

محرم ماه پیروزی خون بر شمشیر است و هنوز بعد از گذشت قرن ها، عشق به محرم، از دل انسان های پاک مانند چشمه ای روان است و پیام آور آزادگی و از خود گذشتگی است.
هر چیزی که اهمیت زیاد داشته باشد و مورد استقبال مردم قرار گیرد به همان میزان هم در معرض خطر است و آسیب های جدی همواره آن را تهدید می کند.
محرم ، عاشورا ،کربلا و…کلید واژه هایی است که چکیده تاریخ تشیع محسوب می شود اما این تاریخ همواره در معرض طوفان های سهمگین بدعت و تحریف قرار داشته است تا مسیر آن منحرف شود و به مراسمی تبدیل شود که فقط سکون و خمودی را ترویج کند و نقش یک تسکین دهنده برای دردهای بی پایان انسان ها باشد در حالی که محرم ،ماه معرفت و آگاهی است و ماه حق طلبی و ظلم ستیزی.
هر چقدر تلاش می شود تا شاخ و برگ اضافی از این درخت معنویت و حریت، کاسته شود ولی مردم سال به سال مراسمی جدید به آن اضافه می کنند به گونه ای که رسالت محرم در انبوه این زوائد، از بین می رود.
شهرداری بافق از سال 1394پایه پرچمی به ارتفاع 40 متر در مرکز شهر، به عنوان یک نماد و المان نصب کرده است که کاری پسندیده و قابل تقدیر است و در مناسبت های مختلف، پرچم 145متری آن را تعویض می کند؛ اما گویا امسال این تعویض پرچم ، به مراسمی تبدیل شده است با نام (مراسم تعویض پرچم).
آیا اطلاق مراسم بر کاری که جزو وظایف شهرداری بوده است نوعی بدعت در دین محسوب نمی شود؟ آیا این مراسم ترویج نوعی تقدس گرایی نیست؟ شاید سال ها بعد، مردمان برای این پرچم، افسانه ها و داستان ها بسازند و آن را جزو لاینفک مراسم محرم بدانند و مانند پرده داری کعبه، گروهی متولی این کار شوند؟
آیا با انجام این مراسم می توان به فلسفه عاشورا پی برد و پیام آزادگی را از اعماق تاریخ دریافت؟ علی الخصوص که در تبلیغات مراسم قید شده است ؛ «غذای متبرک» هم توزیع می شود.
نمی شود به جای توزیع این غذای متبرک، بسته های فرهنگی مانند کتاب و سی دی و….توزیع شود تا اندیشه هایمان متبرک شود و باعث تعالی و رشد فرهنگ شهرمان شود.
متاسفانه به جای آنکه به واقعه ی عاشورا از نظر یک منبع بزرگ تاریخی، انسانی، اخلاقی و نقد دینی پرداخته شود، فقط به گریه و شمردن اسباب مظلومیت امام حسین (ع) پرداخته و از دردها و رنج های امام، بی خبر عبور کرده ایم. البته منظور دردهای جسمانی نیست، مسلماً درخواست امام از بازماندگان عاشورا این بود که سِرّ ماجرا را زبان به زبان بیان کنند و مردم را به حق دعوت نمایند، چشم های خفته را بیدار کنند تا جهان و آدمیان در ارزیابی رویدادهای اطراف خود، از اندیشه به جای احساس سود جویند.
التماس تفکر
دکتر حسین ارجمند