مرحوم عباسیان، شاعری که از اهل بیت (ع) زیاد می سرود

مرحوم علي اكبر عباسيان فرزند محمد از شعرای معاصر بافق بود که علاقه وافری به اشعار ولایی داشت. او که در سال ۱۳۳۹خورشیدی در يزد به‌ دنيا آمده بود ، دیپلم را از دبيرستان شهيد رجايي بافق در سال ۱۳۵۸ خورشیدی در رشته علوم طبيعي و فوق ديپلم را از مركز تربيت معلم يزد در رشته زبان انگلیسی به سال ۱۳۶۰ خورشیدی دریافت نمود. وی سالها به تدريس در مدارس بافق اشتغال داشت و از زمان تحصيل در تربيت معلم شروع به سرودن شعر با تخلص”ثابت” نمود.
وي عضو انجمن شعر وحشي بافقي و انجمن شعر و ادب ياس بود و اشعارش در روزنامه هاي مختلف به چاپ رسيده است. یک دوره نیز عضو شورای شهر بافق بود. چند بيت از اشعار او آورده مي شود:
”دين”
دين به ظاهر تسبيح و سجاده نيست #در قيامت صحبتي از باده نيست
آنچه دين است و خدايش خواستار# مردمي بودن كه آن هم ساده نيست
آنكه بـــــا مردم كند نامردمي # مي توان گفتا كه او آزاده نيست
ره گشايي اصل مردم داري است # اين صفت شايسته هر لاده نيست
در مـــرام راد مردي جز وفــــا # انتظاري از دل و دلداده نيست
“ثــابت” از مردم ستيزي دور باد# زآنـكه آن آيين هر افتاده نيست

” حسين (ع)”
سوز در دل دارم و در قلب و در جاني حسين (ع)
مي كنم جانم فدايت جان و جاناني حسين (ع)
دين جدت را به حق احيا نمودي مرحبا
لوحه آزادگي، نيروي ايماني حسين (ع)
قامتي چون سرو داري در شكوه و افتخار
افتخار مكتب و محبوب ياراني حسين (ع)
اسوه مردانگي سردار و كشتيبان حق
حافظ دين خدا، اسلام و قرآني حسين (ع)
كرده اي احياي دين با عزم راسخ همچو كوه
سر به كف بنهاده و محبوب يزداني حسين (ع)
درس ايثار و شهادت در قيام سرخ توست
عاشقانت را كنون دارو و درماني حسين (ع)
شور عشقت بر سر و جان و دلم نوري فكند
اي عزيز فاطمه چون ماه تاباني حسين (ع)
عشق و مهرت در دلم بنشاند اميد وصال
چون فروغ وصل، در مژگان و چشماني حسين (ع)
“ثابت” از آن بحر بي پايان كم از يك قطره گفت
جان جانانی و هم محبوب يزداني حسين (ع)
سید محمد میرسلیمانی بافقی