موافق یا مخالف، مساله این است

صباغیان؛ به عنوان اولین نماینده مخالف کابینه حسن روحانی ،در مجلس شورای اسلامی ،صحبت کرد.
اولین سخنران آن هم با نطقی آتشین از جانب نماینده، باعث فخر و مباهات برای همه ما بافقی ها بود که توانسته ایم، فردی شجاع، قاطع، متعهد و با اعتماد به نفس را روانه مجلس کنیم.
از دید محلی اگر به قضیه نگاه کنیم صحبت های آقای صباغیان آن هم از تلویزیون و به صورت زنده و در برابر دوربین تمام رسانه ها، به عنوان یک بافقی که توانسته بعد از 37 سال، به مجلس را ه پیدا کند؛ بسیار غرور آفرین بود.
به ندرت اتفاق افتاده بود که نماینده ای از این حوزه انتخابیه و حتی از استان یزد، در چنین روز حساسی پشت تریبون مجلس شورا رفته باشد و با اعتماد به نفس و قاطع سخن گفته باشد.
این اعتماد به نفس می تواند برای ما، سرمشق و الگو باشد و به این باور برسیم که خواستن، توانستن است و فردی که تا دیروز یک معلم ساده بوده است با همت و تلاش و فقط با تکیه بر اعتماد مردم، خود را به جایگاهی رسانده است که در برابر تمام دولتمردان و مسئولان ایران، این گونه سخن براند.
اما اگر از دید جناحی و حزبی به قضیه نگاه کنیم، مخالفت صباغیان بدون شک باعث رنجش شدید اصلاح طلبان و حامیان دولت تدبیر و امید شده است هر چند که صباغیان در مخالفت، حرف دل مردم را زد و از دولت خواست که به جای حرف ها و شعارهای قشنگ، در مقام عمل کارآمد باشند و برای مبارزه با فساد عزمی جدی داشته باشند.
ولی با تمام این تفاصیل، صباغیان به عنوان « مخالف دولت» شناخته شد، هرچقدر که ما نوع مخالفت او را منطقی و مستدل بدانیم، در اصل مخالفت تاثیری نخواهد داشت و صباغیان را متمایل به جناح اصولگرا و جبهه پایداری نشان می دهد.
صباغیان؛ بارها بر استقلال خود تاکید کرده است و نگارنده به خاطر آشنایی که با خلق و خوی وی دارم، این مخالفت را نه به عنوان مخالفت با دولت که به عنوان مخالفت بر ساز و کارهای قوه مجریه می دانم وحتی اگر احمدی نژاد هم رییس جمهور بود، بدون شک صباغیان به عنوان مخالف اول صحبت می کرد.
از طرف دیگر «مخالفت» در ذات صباغیان است و او همواره می خواهد خود را به عنوان مخالف مطرح کند و جالب این جاست که در مخالفت هایش، نوعی موافقت هم مستتر است.
شاید عده ای مخالفت وی را به ضرر حوزه انتخابیه بدانند ولی صباغیان اهداف بلند تری را در سر می پروراند و شاید از معدود افرادی است که اعتقاد راسخ به مرام و مسلک خود دارد و اگر هزاران انتقاد هم درباره رفتار وی، مطرح شود او راه خود را می پیماید و معتقد است که باید تمام مسئولان، پاسخگوی رفتار خود باشند.
صباغیان؛ برخلاف تصور عده ای که او را ساده اندیش می پندارند یا خود این چنین وانمود می کند، می تواند با پشتکار و همت والایش، کارهای بزرگ انجام دهد.
او از معدود نمایندگانی است که تلاش می کند، وظیفه خود را به نحو احسن انجام دهد. بارها تاکید کرده است که وظیفه یک نماینده نظارت و قانون گذاری است .
حال این که وی در این سیستم معیوب که نقصان و خطا از سر و روی آن می بارد، چقدر موفق خواهد بود شاید جواب چندان سختی نداشته باشد ولی صباغیان؛ به این باور رسیده است که اگر مردم بخواهند می توانند وضع موجود را تغییر دهند و این باور اوست و قابل تغییر نخواهد بود.

دکتر حسین ارجمند