برای اهل قلم در پاسخ به مدعیان قلم

چهارشنبه 14 تیرماه، با عنوان روز گرامی داشت قلم نامگذاری شده است. از چند ماه پیش بر آن شدیم تا مجلسی بیارائیم و علاقه مندان نوشتن را گردهم آوریم. کم بودن کتابهای چاپی در شهر بافق و زیاد بودن نویسندگان دنیای مجازی ، نگرانی زیادی را متوجه اهل قلم شهرمان نمود . چرا در بافق که زادگاه بزرگترین شاعر و تاریخ نگار یزدی است، اثر چاپی کم داریم و به جای آن مدعیان نوشتن و اهل قلم فراوانند؟ نوشته هایی که با اشتباهات نگارشی بسیار همراه است . این موضوع مهم در جلسه ای با حضور فرماندار مطرح گردید و ایشان پیشنهاد جشن قلم را پذیرفته و لزوم برپایی آن و دور همی نویسندگان را خواستار شدند . مدیر روابط عمومی سنگ آهن نیز حمایت و پشتیبانی از جشن را اعلام کردند. به شهردار نیز پیشنهاد دادیم سردیس مستوفی بافقی را در روز قلم به دست ما بسپارند و خود برای رونمایی همراهیمان کنند . ایشان نیز با رویی گشاده پذیرفتند . رئیس اداره ارشاد نیز همگام ما شدند و بلافاصله جلسه هفتگی اهل قلم را برگزار کردند . پنج نفر به دعوت پاسخ دادند و در جلسه حضور یافتند . موضوع جشن بیان گردید ولی شاهد استقبالی از دوستان اهل قلم نبودیم . نا امید شدم اما روز بعد با پیگیری مدیر روابط عمومی و تشویق های ایشان تصمیم گرفتم به هر نحو شده جشن را برپا نمایم . جالب اینجا بود که تا پایان فراهم نمودن مقدمات این جشن که به گفته جناب آقای غیاثی، مدیر کل محترم اداره فرهنگ و ارشاد یزد ، حتی در مرکز استان هم تاکنون برگزار نگردیده ، تنها فرماندار و معاون ایشان از اهالی قلم تا پایان همراه ما بودند. جشن برپا شد با همکاری دوستانی که حرف و عملشان یکی است . مدیر کل ارشاد به دعوت فرماندار به جشن آمدند. سیاست ما در این جشن تجلیل از کسانی است که جایزه ای ویژه دریافت کرده اند . ما در شهرمان دو بزرگوار داریم آقای طالعی، برنده جایزه باستانی پاریزی و سرکار خانم برزگری برگزیده پرسش مهر کشوری . بقیه تجلیل شدگان کسانی هستند که اهل قلمند، یا برای بزرگان بافقی تحقیق نموده اند . همچنین کسانی که یاریگر ما در جشن و کمک به اهل قلم بوده اند . حتی اگر این یاریگران دولتی باشند، باید مزد نشان همراهی خود را همیشه به یادگار داشته باشند . جشن خوب پایان یافت ولی هنوز دو سه ساعتی از برگزاری آن نگذشته ، دوستی قلم به دست گرفت و همگامی تمام دوستان را برای این دورهمی زیر سوال برد . بزرگواری که اهل قلمی، من پس از شش بار تجربه چاپ کتاب هنوز خود را اهل قلم نمی دانم . فقط به من بگوئید زمانی که تا ساعت دو نیمه شب به همراهی خانم کریمی رئیس ارشاد و آقایان هادی و مهدی فتاحی و هنرمند ارزنده دیارمان ، آقای یاراحمدی بدون کوچکترین ادعایی ، مقدمات جشن را آماده می کردند کجا بودید؟ آن لحظات قلم از دستتان رها شده بود؟ برادر من، قلم قداستی دارد که بر آن سوگند یاد می کنند چرا به گونه ای می نویسید انگار همه چیز را می دانید و به درستی بیان می کنید؟ ما بی سلیقه ایم چرا طی سالها سلیقه به خرج ندادید؟ کسی خودش از خودش تجلیل نکرد ، مهر دوستان و همکاران دامنگیر ما شد. گفتید نان قرضی به هم داده ایم ، ای بزرگوار شما در جلسات اهل قلم بودید برای برگزاری چنین مراسمی اگر نهادهای دولتی کمک نمی کردند شما چند از کیسه خرج می کردید؟ همه ما برای اجرای ارزشهایمان نیاز به همکاری ، هم یاری ، هماهنگی و اتحاد داریم حال دولتی یا غیر دولتی. مانده ام چرا دو نوقلم شهرمان که سال پیش نخستین کتابهای خود را به چاپ رساندند، سرکار خانم کارگران و مصطفی پور اعتراضی بابت تقدیر نشدن نداشتند . و چرا دکتر ارجمند با آن قلم توانایش ، تنها به خواندن شعری زیبا بسنده کرد و از جشن مسرور بود؟ و چرا نویسنده تیز هوش شهرمان جناب آقای پورفلاح بدون هیچ اعتراضی تا آخرین لحظه همراهیمان کرد. یعنی این بزرگواران دلشان برای بدسلیقگی ما نسوخت یا بینشی داشتند فراسوی برخی اندیشه های سطحی .

عالیه نقیب الذاکرین بافقی (مهرگان)