نبرد خاموش

مرز, مهم ترین عامل تشخیص و جدایی یک سرزمین از سرزمین دیگر است. مرز, ناموس و هویت یک سرزمین است و تمام جنگ های خونین تاریخ به علت شکستن مرزها توسط بیگانگان بوده است. آرش, بر فراز دماوند رفت و تیر در چلّه کمان گذاشت تا مرز ایران و توران را مشخص کند و بعد از این جانفشانی از خستگی جان داد و پیکرش پاره پاره شد .آرش های امروز هم برای وجب به وجب خاک سرزمین خود در خاک وخون غلطیدند تا مام وطن به دست دیگران نیفتد.
این مقدمه را از آن جهت گفتم که مردم شهرم بدانند و آگاه باشند که اگر دیر بجنبند چیزی از شهرشان باقی نخواهد ماند. پیشروی در مرزها برای غارت ثروت های خدادای سرزمینمان هنوز پایان نپذیرفته است هرچند که در طول تاریخ , بخش های زیادی از بافق را عده ای فرصت طلب و منفعت خواه از شهر جدا کردند و در سکوت مردم و مسئولان آن ها را به یغما بردند. غارتگرانی که از سفره معادن با پررویی و بی حیایی هر آن چه خواستند بردند و خوردند و یک لیوان آب غیرتی هم با آن سرکشیدند و به ریش همه ما خندیدند. مردم بدانند که جنگ فقط بر سر معادن نیست بلکه سفره های آب زیرز مینی هم در حال غارت است.
سوال این جاست که چرا تعیین مرزهای جغرافیایی بافق این اندازه کش و قوس دارد؟ چرا برنامه ای جدی برای اصلاح مرز جغرافیایی بافق و اردکان در دستور کار دولت تدبیر و امید نیست؟ چرا با وجود تلاش های مستمر و خستگی ناپذیر اعضای شورا هنوز این مساله لاینحل باقی مانده است؟
گویا این دعوا فعلا یک طرفه است و طرف مقابل یعنی اردکان هنوز حاضر نشده برای صحبت و مذاکره برسر یک میز بنشیند.جالب این جاست که گویا خیالشان راحت است و می دانند این تلاش ها به نتیجه نمی رسد.چون هیچ گاه طرف مقابل احساس خطر نکرده است و محکم و پرقدرت برمواضع خود پافشاری می کند و حتی خود را مظلوم می داند.
هیچ وقت از طرف هیچ نهادی به اردکانی ها تذکر داده نشده است یا از آن ها خواسته نشده که برای حل این مسئله توضیحاتی بدهند. گویا مسئولان بافق به دادگاهی می روند که آن دادگاه, طرف مقابل را به محکمه فرانمی خواند و اصلا اردکان را غاصب و غارتگر نمی داند و آن را مبرا از هرگونه خطا و اشتباهی می داند محکمه ای که فقط برای نمایش عدالت برپا شده است . محکمه ای فرمایشی که هیچ تصمیم و عزم جدی برای احقاق حق مردم مظلوم و رنجدیده بافق درآن به چشم نمی خورد.
تا به حال نشنیدیم که جلسه ای با حضور مسئولان بافق و اردکان برای حل این مساله تشکیل شده باشد. تا به حال دستوری الزام آور از جانب بالا دستی ها برای حل این مساله ابلاغ نشده است. تا به حال این موضوع مشمول هیچ گونه فوریتی نشده است. اردکانی ها آن قدر به قدرت خود اعتماد دارند که هرگز از تلاش های ما احساس خطر نکردند شاید هم آن قدر مسئولان بافق ضعیف عمل کردند که هرگز تلاش های آن ها باعث اذیتشان نشده است. تا به حال کسی به عنوان غاصب به دادگاهی فراخوانده نشده است. وقتی اردکان می تواند در سال 1372 چادرملو را از بافق جدا کند و در سال 1385 دی نوزده را به نام خود ثبت کند یعنی 13 سال قدرت مستمر برای جابه جایی مرزها, یعنی 13 سال ترکتازی بدون احساس خطر, یعنی 13 سال سکوت مرگبار مسئولان بافق و بی تفاوتی آن ها.
هنوز هم سیاست مماشات و مدارا ادامه دارد. هنوز هم ما را به دنبال نخود سیاه می فرستند تا دلخوش باشیم که داریم حقمان را می گیریم. هنوز هم لابی گری و ارتباطات ,حرف اول رادر صحنه سیاست می زند. چیزی که مسئولان بافق یا نمی دانند یا می خواهند این گونه وانمود کنند که نمی دانند یا عدم توانایی خود در لابی گری و رابطه های سیاسی را می خواهند در پشت نقاب قانون پنهان کنند.
هنوز هم برای تحریک احساسات مردم و فریب آن ها ,جدایی چادرملو را به دولت اصلاحات نسبت می دهند در حالی که این قدرت اردکانی ها به چهار سال قبل از دولت اصلاحات برمی گردد زمانی که ما در ناآگاهی و بی خبری غوطه ور بودیم. زمانی که مسئولان ما خواب بودند. و اردکانی ها؛ دی نوزده را در دولت عدالت محور از بافق جدا کردند با این که قدرت اصلاحات را داشتند.
آب از کدامین سرچشمه گل آلود است؟ توپ در زمین کدامین مسئول است؟مجموعه استانداری و فرماندار باید پیگیر این موضوع باشد یا نماینده محترم شهر؟ آیا نماینده محترم و مسئولان شهر با چراغ خاموش در حال حل مساله هستند یا این که دچار رخوت و سستی شده اند؟ چرا فریادهای آن ها بر سر رانت خواران و غارتگران را نمی شنویم؟ چرا مسئولی برای به یغما بردن خاک و ناموس شهرمان فریاد هل من مبارز سر نمی دهد؟ کجاست آن نطق های آتشین و نعره های جانانه بر سر غارتگران و یغماگران؟ آیا آن ها می خواهند با سیاست و تدبیر و بدون جنجال رسانه ای کار را به سرانجام برسانند یا این که با پنبه سیاست دیگران؛ سر شان بریده شده است و خود بی خبرند؟
دکتر حسین ارجمند