شرکت سنگ آهن مانند دیگر واحدهای معدنی و فولادی بعد از جنگ اوکراین و تحریم روسیه و اعمال تخفیف در قیمت فروش محصولات فولادی خود، کمبود و قطعی های گاز در زمستان و برق در تابستان، تحریم و سختی در تامین قطعات همچنین کمبود خوراک یا در واقع جنگ در این حوزه و عدم تحقق تامین خوراک پایدار و تامین آب مورد نیاز خود وارد دوره ای جدید از بحران شده است.
شرکتهای معدنی قبلا نیز طی چندین مرحله بحران‌هایی را بر اثر افت شدید قیمت سنگ، عدم امکان رقابت با شرکتهای بزرگتر و غول‌های سنگ آهنی دنیا، کم شدن صادرات خصوصا به چین و … پشت سرگذاشته اند که شرکت سنگ آهن بافق نیز استثنا نبوده است. اما وقتی از بحران در فولادی ها صحبت می کنیم در صورت ادامه داشتن بحران باید از نابودی و ورشکستگی سنگ آهنی ها یا شرکتهایی که از حلقه های پایین دست محروم هستند با هم حرف بزنیم.
حالا به بحران امسال افزایش ۷۵ درصدی قیمت گاز فولادی ها در سال آینده، خصوصا کم شدن حاشیه سود واحدهای آهن اسفنجی و عزم جزم مسئولان برای حذف یارانه های پنهان فولادی ها که سودهای بادآورده را از این صنعت خارج می کند را هم اضافه کنید تا به درستی درک کنید که چه زنگ خطر بزرگی برای شرکت سنگ آهن بافق که چرخه خود را تا گندله راه اندازی کرده و در شرف راه اندازی آهن اسفنجی می باشد از سالها قبل به صدا درآمده است.
اگر شرکت سنگ آهن به توسعه خود و ایجاد واحدهای جوار معدنی و حلقه های پایانی فولاد سرعت نبخشد به خیال اینکه می تواند در بازار قابل پیش بینی آینده با شرایط سنگین فعلی که دارد ادامه دهد لاجرم با شرایط بدتر مالی، ورشکستگی، تعدیل شدید نیرو، فروش قسمت‌هایی از شرکت و حتی بدتر از اینها کنار بیاید. به نظر می رسد بازار فولاد ایران در حال خروج از ماه عسل خود بوده و تنها راهی که می تواند سنگ آهن را نجات دهد تکمیل هر چه زودتر چرخه فولاد و همکاری نزدیک تر با شرکتهای منطقه و همپوشانی و تقویت یکدیگر است.