پیامی از فولاد ابویی: «سلام این شیوه جدید برده داری هست، باید با شرایط آنها کنار بیایید و از ترس این که اگر از آنجا بیرون بیایید جای دیگری شما را جذب نمی کنند سرتان را پایین بیندازید و صدایتان هم در نیاید.
همیشه باید کارگر بمانید و پیشرفت نکنید که سود آن را کس دیگری ببرد. اوایل سال حدود ۴۰ نفر نیروی بومی از شرکت خارج شدند و هیچ کدام از مسئولان به داد این نیروی های بومی نرسیدند. همان هایی که وقتی قرار بود صندلی را به مسئول غیربومی بدهند خونشان به جوش آمده بود و در این تناقضات معلوم میشود که بومی غیربومی بهانه ای بیش نیست.
نماینده ما در مجلس، شورای کارگری را فریاد میزند اما خود ایشان یکی از پشتوانه های مدیران فولاد بودند که شورای کارگری تشکیل ندهد. آقای نماینده چطور شما باید از معلمی پیشرفت کنید و به استانداری برسید و الان هم نماینده مجلس شوید اما دیگران باید کارگر بمانند؟ نزدیک به ۱۰ نفر از سرپرستان واحد های مختلف فولاد رفتند و در شهرهای دیگر بهترین موقعیت و شغل را انتخاب کردند ولی بچه های بافق نباید پیشرفت کنند؟
تا حرفی هم بزنیم می گویند دارند خودشان را با ما مقایسه می کنند و ما باید در اینجا بمانیم و افراد غیربومی را جذب سنگ آهن و گندله کنند که هنوز نمی دانند خیابان وحشی بافقی و مهدیه کجاست. چرا فولاد نباید شورای کارگری داشته باشد؟ چرا نباید رفاهیات و در محل کار داشته باشد؟ (با این که مدیر فولاد خود را سید و اولاد پیامبر می نامد یک نماز خانه در فولاد نیست)
چرا کارهایی که نیاز به چند نیرو هست را باید یک نیرو انجام دهد و با شرایط نامناسب کار کند که حتی واحد ایمنی هم تایید نمی کند ولی باز مجبور می کنند با آن شرایط کار کنیم و بارها و بارها شده کار هایی که سخت و زیان آور هست را یک نفر در ۱۲ ساعت کار کند و همچنین نیروها را مجبور به اضافه کاری اجباری می کنند. آدم هایی از همین بافق که به فکر منافع خود بودند و به اسم مشاور آمدند و در مقابل نیروها ایستادند. اگر هم می بینید رفتند با معدن های دیگر صحبت کردند که نیروهای ما را نگیرید چون فهمیدند قرار است باز تعداد زیادی از نیروها بروند.
من یکی از کارگران بی پشت پناه فولاد بافق هستم.»