ما همانطور که قبلا هم گفتیم می نویسیم تا در تاریخ بافق ثبت شود، شرکتی با ۴ کارخانه که دو واحد آن تعطیل است شرکتی ورشکسته است. توسعه و پیشرفت چیزی نیست که بشود یک شبه و در کنار ناز و نعمت و آسایش و بدون تحمل هیچگونه سختی آن را خرید، توسعه در سایه تلاش و سختی طی سالها اتفاق میافتد و باید برای آن هزینه داد و برخی جاها از آبرو مایه گذاشت. فحش خورد اما مطمئن بود این دوران خواهد گذشت و آیندگان بهتر شرایط امروز و نیت انسانها را درک خواهند کرد.
پرواضح است چیزی که تا الان هم سنگ آهن را سرپا نگه داشته عقبه آن به عنوان تنها تامین کننده خوراک فولاد کشور و رانت موجود در بهره برداری از معادن منطقه بوده که این رانت می تواند با تغییر قانون یک شبه از بین برود. و مطمئنا پس از رشد و فاصله زیاد رقبا حتما این اتفاق خواهد افتاد و بازار رقابتی تر خواهد شد که بازار رقابتی برای شرکتهایی مثل سنگ آهن مانند سم کشنده است.
برای داشتن نفوذ و قدرت لابی بالا باید پول، امکانات و منابع داشت. هر چه رقبا قویتر شوند و از سنگ آهن فاصله بگیرند، سنگ آهن قدم به قدم به نابودی نزدیک تر خواهد شد. دقیقا می خواهیم مردم و کارگران سنگ آهن را به سال ۷۹ یعنی حدود ۲۱ سال پیش ببریم زمانی که سنگ آهن با فوریت سرمایه گذاری مواجه بود و تمام مدیران این شرکت توسط مدیرعامل از استرالیا و معادن آن بازدید کردند تا تحول بزرگ را شکل دهند. شرکت سنگ آهن با تنها معدن چغارت و با یک کارخانه خردایش رو به ورشکستگی گذاشته بود و توان پرداخت حقوق و مزایای پایان کار نیروهای خود را هم نداشت.
تحول بزرگ توسط یک نفر شکل گرفت. نقشه راه برای تکمیل طرح بر زمین مانده کارخانه فرآوری که از شروع بکار آن یازده سال گذشته بود، تجهیز و استخراج از معدن سه چاهون، برنامه ریزی و شروع بکار احداث ۵ واحد جوار معدنی دیگر در دستور کار قرار گرفت تا چرخه فولاد در بافق با یک واحد خردایش، دو خط کنسانتره، دو واحد گندله و دو واحد فولاد و زیرساختهای برق، خط انتقال آب زاینده رود، هتل، ساختمان اداری، فرودگاه و … در بافق شکل بگیرد. برای فراهم شدن نقدینگی توسعه هم با تابو شکنی از فرصت صادرات استفاده بهینه شد که آن هم با نفوذ، قدرت توجیه، لابی و همراه کردن بالادستی ها توسط مدیرعامل وقت صورت گرفت.
ادامه دارد..