حسین عامریان، مدیرعامل صندوق بازنشستگی کارکنان فولاد کشور با سابقه ای درخشان و تجربه ای گرانبها در گذشته و با دیدی باز طی صحبتهایی که داشته انگار سالهاست با ساختار فشل و راکد این صندوق آشناست.
صندوق فولاد یا این بنگاه اقتصادی بزرگ طی سالها بر اثر ضعف و انفعال، عدم درک درست تصمیم گیران و کنار رفتن تعهد و تخصص، جولانگاه مدیران سیاسی و حیات خلوت دولتها بوده و متاسفانه با اداره باری به هر جهت، نگاه کوتاه مدت و گذرا، نداشتن جسارت و روحیه جهادی مدیران در ریسک پذیری و خروج از حاشیه امن در مجموعه های اقتصادی تابعه، عدم برنامه مناسب و اولویت درست برای سرمایه گذاری و استفاده از ظرفیتهای بزرگ موجود، شوربختانه این صندوق همواره در شرایط اضطرار قرار داشته و به روز سیاه نشسته است.
باید از رفع نگاه حیات خلوتی به این مجموعه اقتصادی، ایجاد شفافیت در شرکتها و قراردادها، به هم‌زدن پستوهای منفعت طلبی شکل گرفته طی سالها، کنار زدن مدیران مسئله دار، سیاسی و رانتی به انقلاب و جراحی بزرگ یاد کرد. مسلما این امر و نجات سرمایه صندوق فولاد مرد این میدان را می طلبد که به صورت جهادی و انقلابی پای کار باشد و حتی برخی جاها اگر نیاز شد از آبروی خود نیز مایه بگذارد. مدیر صندوق از ضعف مدیریت، دخالتهای برون سازمانی و انتصابات سفارشی همچنین از وضعیت بد شرکتهای زیر مجموعه که یا زیان ده هستند یا سودی که باید ندارند گفته و این یعنی در ابتدا صندوق و سیستم حال حاضر آن را به خوبی شناخته و کمبودها و کوتاهی ها را پذیرفته و در واقع قدم اول را محکم در جهت اصلاح و بهبود شرایط برداشته است و به ایجاد شفافیت و استفاده از مدیران متخصص و متعهد و جهادی تاکید کرده است و قطعا عامریان به خوبی درک می کند بلاتکلیف نگه داشتن شرکتها و مجموعه های اقتصادی در بازار پر از رقابت امروز سم مهلکی است که رمق آن مجموعه را خواهد گرفت و استفاده از مدیران پاک دستِ آشنا به محیط، متعهد و متخصص که با سعه صدر بالا و تعامل امور را پیش ببرند و وامدار کسی هم نباشند می تواند راهگشا باشد.