اگر سازمان های نظارتی به وظایف خود درست عمل کنند، و مواظب حق و حقوق مردم و بیت المال و منافع کشور باشند، آیا دزدی و اختلاس و خلاف و فسادهای بزرگ و فرار سرمایه ای صورت خواهد گرفت!؟ پس هر جا که صحبت از فساد و خلاف و اختلاس است و هر چه فساد بزرگتر و بیشتر باشد، اثباتگر اینست که مسئولان نظارتی قصور کرده اند و ضعف داشته اند، که اگر قصور و ضعف نداشتند، جرمی هم بوقوع نمی پیوست!
وظایف سازمان های نظارتی، نظارت است و مواظبت که جرمی و فسادی اتفاق نیفتاد و اگر قرار باشد جرم و فسادی اتفاق بیفتاد و بعد دادگستری و قوه قضائیه به میدان بیایند و با آن برخورد کند، پس فلسفه وجودی سازمان های نظارتی و اینهمه هزینه ای که برای انها می شود چیست!؟
اگر با تخلف و رشوه گیری مدیری در همان اولین بار برخورد شود، بطور حتم دیگر تعداد خلاف ها و رشوه گیری ها زیادتر و بیشتر نخواهد شد، پس در کنار مدیرانی که رشوه گرفته اند و افرادی که رشوه داده اند، مسئولان نظارتی و حراستی آن اداره و سازمان نیز باید محاکمه و به دادگاه فرا خوانده شوند، و بعبارتی شاید که جرم آنها بیشتر و شدیدتر هم باشد، چرا که مگر جز حراست و نظارت، کار دیگری هم داشته اند؟
شتر دزد و اختلاسگر میلیاردی امروز همان تخم مرغ و رشوه گیر چند صد هزار تومانی دیروز بوده است، پس چرا نباید کسانی که متوجه تخم مرغ دزدی و اختلاس های کوچک شدند و کاری نکردند، تقاص پس بدهند؟
شاید اگر دستگاههای نظارتی آنقدری که مواظب رسانه ها و نویسندگان و روزنامه نگاران هستند، مواظب مدیران و مسئولان بودند، وضعیت کشور بمراتب بهتر ازینی که هست، بود
محمدرضا شوق الشعراء
۹۹/۱۱/۲۳
✅توفان یزد
@Toofaneyazd