در این مقال اصلا قصد ورود به بحث تخصصی شورای ترافیک و دخالت در تصمیم گیری های این شورا در بستن برخی دوربرگردانها و باز کردن در مکانی دیگر، طراحی و ایجاد دست انداز یا همان سرعتگیر و غیره را نداریم چرا که آگاهی داریم این امور جز برای محافظت بیشتر از جان و مال شهروندان هدف دیگری در بر نداشته و به قصد خیر صورت می گیرد و اینکه هر مکانی بسته به طراحی چه سرعتگیری بهترین کارایی را خواهد داشت نیز بحثی است که ما در آن تخصص لازم را نداریم. اما چرا کسی به سوالها پاسخ نمی دهد؟! چرا مسئولان پاسخگو نیستند، فارغ از تعداد اندک مغرض انگشت شماری که لایق برخورد هستند وقتی با تعدادی از مطالبه گران و دلسوزان واقعی که برخی نیز خبرنگار هستند برخورد می شود وظیفه چه کسی یا کسانی است که با مسئولان غیر پاسخگو برخورد کنند؟ مگر بالاترین مسئول سیاسی استان در دستگاه دولت استاندار نیست؟ مگر بارها استاندار عنوان نکرده مدیران غیر پاسخگو را معرفی کنید تا برخورد کنم؟ برای اینکه ثابت شود این حرفها بالاتر از شعارهای سیاسی است بهتر است استاندار محترم گزارشی به مردم دهند ارائه دهند که تاکنون با چند مدیر غیر پاسخگو برخورد شده است؟ مسئول خادم مردم است و مردم ولی نعمت همه ما باید باشند.
مگر نظام مقدس جمهوری اسلامی بر پایه ولایت مطلقه فقیه بنیان گذاشته نشده است؟ عمق گفتمان مطالبه گری و عدالت طلبی را می توان از بطن کلام نورانی امام خامنه ای درک کرد که می فرمایند: “تنها راه نجات کشور مطالبه گری است” قطعا مطالبه گری و پاسخگویی به موقع مسئولان باعث تقویت ارکان نظام شده و امید را به جامعه تزریق می کند اما وقتی به مطالبات، دغدغه ها، سوالات مردم و بعضا شایعات پاسخی داده نمی شود این بی توجهی گاها باعث شعله ور شدن آتش خشم مطالبه گران و رفتن به مسیرهای نادرست شده که بیشتر مقصر این امر نیز مسئولان هستند. به ضرس قاطع می گوییم در اکثر مواقع اگر مطالبه گری در مسیر درست صورت نمی گیرد به خاطر ضعف مسئولان، عملکرد ضعیف آنان، بدقولی و بد عهدی، پاسخگو نبودن، فخر فروشی به مردم، طلبکاری از مردم و برخورد ناشایست با این مردم است. با محدود کردن و برخورد با مطالبه گران آرامش را به مسئولان غیر متعهد، غیرپاسخگو و ضعیف هدیه ندهیم. مسئولی که نمی خواهد یا نمی تواند به مردم و مطالبات آنها پاسخ دهد و جو عمومی را اقناع کند و تنها سلاحش شکایت از مطالبه گران است بهتر است برود.
آیا با وجود فضای گسترده مجازی و حضور اکثر مسئولان در گروههای مختلف، یک شهروند در رابطه با موضوعی به این پیش پا افتادگی باید نامه ای بلند بالا و سرگشاده به خبرنگاران بنویسد؟ در صورتی که می توان با چند خط پاسخ از سوی مقام مسئول مربوطه به نظرات و مطالبات و خواست مردم احترام گذاشت و دید آنها را به مسائل فنی که در جریان نیستند باز کرده و آنها را اقناع کرد تا اینکه با عدم پاسخگویی حس سرخوردگی و ناامیدی را به آنان منتقل کرد.
“سلام و وقت بخیر.
*درخواستی از خبرنگارانِ محترم شهرستان داریم که گزارشی از اینکه توسط چه اشخاص و ارگانی جلسه تشکیل میشه و تصویب میکنند که سرعتگیر (کاهنده سرعت) در سطح شهر ایجاد بشه تهیه کنند تا بدونیم این اقدام زیر نظر کدوم ارگان و اشخاصی هست.*
چون متاسفانه سرعتگیرهایی در سطح شهر ایجاد شده که بجای اینکه به اهدافِ مناسبِ نصبِ این سرعتگیرها دست پیدا بشه ، *بیشتر به وسایل نقلیه ضربه وارد می شود و باعثِ نارضایتی مردم شده است.*
و یا در بلوار انقلاب (انقلاب ۷۳) و بعد از ایجاد سرعتگیرِ جدیدِ سنگ فرش شده، *سرعتگیرِ قدیمیِ قبل از اون هنوز جمع نشده* و در دو طرف بلوار انقلاب (انقلاب ۷۳) دو سرعتگیر پشت سر هم و نزدیک به هم وجود دارد که اصلا لزومی ندارد.
*لطفا خبرنگاران و مسئولینِ مربوطه به موضوعِ ایجاد سرعتگیرها (کاهنده سرعت و نه توقف کامل) که از کیفیتِ پایین برخوردار شده ورود کنند.*”