بعد انتصاب یک مدیر بومی پیامی دریافت کردیم به این مضمون: “باعث افتخار است ولی خدا کند زود دلمان را نزند و با اندک اختلاف سلیقه در صدد تخریبش بر نیاییم”
از فحوای این پیام مشخص است که داستان تخریب مدیران و مسئولان بومی داستانی آشناست و باید بگوئیم که این اتفاق بر اثر اندک اختلاف سلیقه صورت نمی گیرد بلکه بیشتر ریشه در این دارد که در ذهن ما جا افتاده مسئول بافقی و بومی باید خوب و بدون نقص و فقط در راستا و دقیقا منطبق بر منافع بافق و مردم منطقه کار کند و این کار را خواهد کرد. در صورتی که بومی بودن چاشنی این امر است و هرگز مکمل و حلقه نهایی نبوده و در آینده نیز نخواهد بود.
در بین مدیران چه بومی چه غیر بومی انگشت شمار مدیری را می توان یافت که اصول تعریف شده مشخص، تخصصی و حرفه ای در حیطه کاری خود داشته باشد و از خطوط قرمز تعریف شده خود و جامعه و مردم عبور نکند. برای اکثر مدیران فارغ از بومی و غیر بومی تنها و تنها نظارت شدید مردم و رسانه ها و مطالبه گری مستمر آنها می تواند راهگشا بوده و آنها را در مسیر درست منطبق با منافع مردم هدایت کند به شکلی که منافع مردم بر منافع شخصی و گروهی آنها اولویت داشته باشد.
مردم و رسانه ها باید در انتقاد و مطالبه گری به بلوغ لازم برسند و تا این امر تحقق نیابد نمی توان انتظار نتایج خوب از هر مدیری داشت. باید حقیقت را بپذیریم که مدیران خاکستری هستند حالا کم رنگتر یا پر رنگ تر، باید تمرین کنیم و یاد بگیریم که دفاع بلاوجه و صد در صدی از یک مدیر، حال بهم زن و فاجعه هست همانطور که تخریب صد در صدی و ندیدن نکات مثبت و نیمه پر لیوان برای مدیران و مسئولان نیز سهم مهلک است. انتقاد و مطالبه گری از روز اول باید شروع شود و این حس را به مدیر و مسئول منتقل کند که زیر نگاه تیزبین مردم، گروههای مجازی و رسانه ها قرار دارد.
تنها در این صورت است که مدیران بومی دیگر دلمان را نخواهند زد چرا که وقتی آنها را از انتقاد مصون کردیم و بعد از مدتی کعبه آمالمان به یکباره فرو ریخت مجبوریم شمشیر تخریب را از رو ببندیم. اما اگر از روز اول با انتقادهای بجا و درست و درشت نمایی و تقدیس نکات مثبت سعی در هدایت مدیر و مسئول نمودیم همه با هم در مسیر درست توسعه و پیشرفت قرار خواهیم گرفت.
شورای سردبیری عصر بافق