هنوز معنی آقا زاده و آقازادگی را نفهمیده ام یعنی به اهمیت جایگاهشان پی نبرده ام .همیشه فکر می کردم این آقازاده ها سر سوزن هوشی از مردم عادی فراتر دارند. بعد وقتی مرتبه آقازادگی به شهر ما رسید، فهمیدم که نه می توان سالها پشت سر بچه های مردم توی حیاط مدرسه دوید و بعد دست دوستی در اداره پشت میز نشینت کرد و یهو هلت داد توی یک شرکت بزرگ. از پایین که پولهایت را می کشیدی تا سر برج کم نیاید، پرت شدی به جایگاهی که پول می ریزی برای خوشی آقازاده ات . بله اینطور بالا رفتی و آقا زادگی را به شهر ما شناساندی . حالا می دانم که مرتبه آقازادگی خیلی بالاست . یک آقازاده حق دارد توی خیابان تند برود ،همه احترامش کنند، پست و مقامش بدهند ولی همیشه محروم می ماند از جشن بازنشستگی پدرش. گاهی آقازاده ها فقط خودشان اهمیت ندارند، این را ماه هاست حس کرده ایم. گاهی فامیل نزدیک آقازاده باید کنار هزار و یک کار دیگرش، حتما بالادست بماند تا دل آقا زاده و یارش خوش بماند. حالا اگر مدیری بخواهد مدیریت کند و فامیل نزدیک را تعویض کند، برای خاطر آقازاده باید به خاطر این سهل انگاری، عزل شود. حالا نفر بعدی که می آید، باید سیاست بداند، فکرش بیش از هر چیز با آقازاده ها باشد. بگذارد فامیل نزدیک در کارش بماند. بعد هم به فکر مقام دادن آقازاده های دیگر باشد . فقط همین می خواهی باشی، بگذار دیگران سروری کنند.
شاه بوف