پسرک فال فروش را به یاد دارید؟! همان که در روزی که قلبمان سیاه شده بود و ناامید، به ما کمی امید داد، کمی از سنگینی نوشته های سیاه بی پایان را از دوشمان گرفت، پسرک معصومی که حس حقارت را در ما کاست و بغضی که گلویمان را می فشرد تا نفس کشیدن را برایمان سخت کند را کمی باز کرد، همان که با یکی از آن فالهایی که در دست داشت با زبان چشمان معصومش به ما امید بخشید و باعث شد تا متن “پسرک فال فروش و امیدی که در ما موج می زند” متولد شود، هر چند که آن فال برای ما و امثال ما یک فال ساده و شاید تفریح باشد اما برای او زندگی بود و زندگی هست، او پسر کار بود؛
پسر کار، دختر کار، فرزند و کودک کار؛ اما کودکان کاری که قبلا در شهرستان بافق به پسرک فال فروش و دخترک شال و روسری فروش خلاصه می شد امروز و هر روز در حال گسترش است، اینها نشانه چیست؟ نشانه پیشرفت و توسعه است یا پسرفت و پیشرفت نامتوازن؟! زشت تر، مایوس کننده تر از این صحنه ها در دنیایی به نام انسانیت سراغ دارید؟
کمتر از یکسال گذشته، امروز دوباره صدای شکستن قلبمان را می شنویم؟! امروز صورت و سیرت انسانیتمان لجن مالتر از قبل شده، آن روز پژواک صدای شکستن دلمان و رسیدنش به کائنات را در آن فال در دستانمان یافتیم، امروز پژواکی نیست، صدایی نیست، از بغض و نفس تنگی هم آن طور که باید خبری نیست، ما را چه می شود؟ با وجودی که به خوبی می دانیم بی تفاوتی به این امر باعث نشر این پدیده شوم در جامعه و فرهنگ شدن در خانواده های بی بضاعت و کم بضاعت و حتی نفوذ نرم در خانواده های محروم و کمتر برخوردار بافقی خواهد شد.
عضو شورای سردبیری عصر بافق