صبح جمعه ای که همه دوستان به فکر تدارک شب یلدای خود بودند اتفاقی برای محمدمعین نوه ام رخ داد .
حالت خفگی وغیرعادی همه مارا دست پاچه کرد سریعا به اورژانس بیمارستان رجوع کردیم پرستارها دور تا دور نوه ام بودند و وضعیت اضطراری اعلام شد گمان میکردیم مثل گذشته آمبولانس میاید ونوه ام را راهی یزد میکنند و..
دلشوره این که بارها شنیده بودم بیماران میان راه تمام میکنند و نوه ام را ازدست رفته دیدم .
همه تلاش میکردند و نوبت متخصص اطفال در بیمارستان هم نبود و مرگ نوه ام به خاطر بیماری که قابل تشخیص نبود حتمی بود که درکمال تعجب کمتر از پنج دقیقه بعد متخصص اطفال وظیفه شناس را که نمیدانم با امبولاس آوردنش یا طور اورژانسی آوردند بالای سرنوه ام دیدم وبلافاصله شروع به تشخیص و دستور تجویز دارو شد.
چند لحظه ای گذشت …
نفس های محمدمعین کم کم به حالت طبیعی درآمد که اگر متخصص نبود پنج دقیقه بیشتر زمان نداشتیم و امروز که دارم این متن را مینوسم اگر مدیریت به موقع و وظیفه شناسی آن متخصص نبود باید تدارک تشییع جنازه نوه ام را میدادم ..
بله دوستان وهمشهریان این اتفاق درشهر ما ودر بیمارستان حضرت ولی عصر (عج) رخ داد و از نزدیک هماهنگی و درایت مدیریت بومی و دلسوز و وظیفه شناسی و انسانیت متخصص بومی شهرمان را دیدم .
اکنون شایسته میدانم که از مدیریت بیمارستان آقای محمدباقر قائمی و دکتر متخصص وظیفه شناس و متخصص شهرم سرکار خانم زعیمیان کمال تشکر و قدردانی را داشته باشم که با تلاششون شب یلدای ما را یلداتر نشد .
مدیران لایق بومی شایسته تقدیرند.

با تشکر فروان ابوالفضل درخشان مهر