رضا بردستانی خبرنگار آفتاب یزد در قالب نوشته ای کوتاه تحت عنوان “رحیمی؛ موقت یا دائمِ مشروط؟!” چند سوال پرسیده که قصد داریم در اینجا به آنها از زاویه دید خودمان پاسخ دهیم، اما سوالها؛
– بافقی ها چرا مرحوم #دهستانی را فراموش نمی کنند؟
– ویژه ترین ویژگی این مدیر چه بوده که همیشه با آه و حسرت از دوران او نام برده می شود؟!
– چگونه از بین این همه مدیر کارآمدی که سال ها است در مجموعه سنگ آهن دیده نمی شوند، ناگهان به یک مدیر فاقد تجربه در حوزه مدیریت های کلان در مجموعه های معدنی ـ صنعتی رسیدند؟
– رحیمی مدیر دوران گذار است یا مدیر دوران تحول؟
نکات مهم و قابل توجه؛
قبل از جواب دادن به این سوالها باید عرض کنیم که چند نکته در داستان #مدیران_بومی شرکت سنگ آهن که #رحیمی چهارمین مدیر از این جرگه است و توانسته به این اریکه تکیه بزند وجود دارد که باید مد نظر قرار داد اینکه #مرحوم_دهستانی اولین مدیرعامل بومی بود که با قدرت، نفوذ، عرق شدید به بافق و ارتباط قوی که داشت توانست با الگو قرار دادن شهری کوچک در استرالیا که با برنامه ریزی روی ذخایر و معادن خود و در چند دهه از یک شرکت کوچک صرفا معدنی به قطب صنعتی – معدنی در آن کشور تبدیل شده بود، مسیر پر فراز و نشیب توسعه در شهرستان محروم بافق را شروع کند، دهستانی مخالفان سرسخت جناحی داشت و در واقع در پایان خدمتش در شهرستان بافق بسیار مظلوم واقع شد و پس از اینکه مافیای فولاد به شدت احساس خطر کرده و وی را به تهران انتقال داد در آنجا نیز چشم از بافق و مسیر توسعه اش برنداشت تا در غربت دار فانی را وداع گوید، مرحوم دهستانی پس از رفتن از شهرستان بود که لقب سردار سازندگی بافق را به خود اختصاص داد و آنقدر مظلوم واقع شد تا رسم دیرینه و مذموم زنده کشی و مرده پرستی را در ما بافقیها زنده کند.
ما به بهانه این سوالها به خدماتی که در دوران سه مدیر بومی سابق تاکنون به شهرستان بافق ارائه شده تا در این زمان به رحیمی برسیم می پردازیم هر چند که نمی توان نقش رحیمی را نیز در آن دوران و احتمالا انتصاب مدیران بومی قبلی ندید گرفت چرا که رحیمی با توجه به عرق بومی و جایگاهش در استان می توانست کمک ‌شایانی در دسترسی به اهداف تعریف شده داشته باشد.
ادامه دارد…
شورای سردبیری عصر بافق