صبح روز جمعه آفتاب نزده به همراه اصحاب رسانه بافق ، روابط عمومی فرمانداری و رئیس کانون بافق شناسی به سوی روستای دستکند میمند از توابع شهر بابک رفتیم تا مهمان فرماندار بافق باشیم.
برای نزدیکی راه ،جاده جوادیه (رفسنجان )را انتخاب کردند .

جاده ای که یکی ازخبرنگاران به آن لقب” جاده ِجُرجُرو ” * داد.

وقتی ۱۲ کیلومتر را در نیم ساعت طی کنید و تمام طول راه کل ماشین و سرنشینان آن دچار لرزش ناشی از وضعیت خراب جاده باشند  آن وقت پی به مفهوم جرجرو می برید.
اینکه این جاده چرا  ۲۵ سال به این حال رها شده است بماند برای وقتی دیگر.
بگذریم …
صبحانه ساده و صمیمانه در میانه راه صرف شد و قبل از ظهر به مقصد رسیدیم .

پس از ورود به “میمند ” به اتفاق فرماندار و راهنما به گشت و گذار در روستا پرداختیم.

روستایی دستکَند در دل کوه !
خانه های پلکانی شکل که سقف هریک حیاط خانه بالایی  است .
خانه ها تماما از سنگ و کارِ دست !

مسجد،حمام قدیمی ،مدرسه و موزه  از اماکن دیدنی میمند است.

شمس الدینی راهنمای تور که از اهالی قدیمی میمند است می گوید : قدمت این روستا هشت هزار سال است و به ثبت جهانی رسیده است.

وی در پاسخ به اینکه می توان در اینجا خانه خرید عنوان کرد : تمامی خانه ها به اسم صاحبان اولیه آن نامگذاری و ثبت شده و قابل خرید و فروش نیست.

در ادامه سفر ، خبرنگاران مهمان خانه پیرزن روستایی شدند و محصولات خانگی او مثل  آلاله،کشک ، بادام کوهی ،عسل طبیعی و… را به عنوان سوغات خریدند.

پس از صرف ناهار محلی بزقرمه * در رستوران  سنگی سنتی و نماز در تنها مسجد بدون مناره ایران و سپس خداحافظی با زاده رحمانی بسوی بافق حرکت کردیم .

پ.ن  : سفر نصف روزه ای که گرچه بیشتر آن در طول مسیر گذشت اما وقتی همسفرانت  شوخ طبع باشند و به اصلاح پایه سفر ، حتی آن جاده جرجرو  برایت خاطره می شود !

*  جرجرو  در اصطلاح بافقی ها یعنی کسی که جنب و جوش زیادی دارد یا چیزی که زیاد تکان میخورد .
* بزقرمه : غذای کرمانی تهیه شده از گوشت و کشک
(مثل اینکه که  کشکا رو ریختن تو آبگوشتا ☺)