“عمر نوح”
گیرم چو نوح , عُمرِ هزاری نهایتش،،
خضری و مرگ زود , نداری نهایتش
آب حیات هم که بنوشی ,در عاقبت،،
مرگ هست و نیست راه فراری نهایتش..
………………………………………
دنیا سرای فانی درداست و رنج و غم
هرجا روی به غصه دچاری نهایتش
گَر “مست و نشئه” هم تو بخوابی تمام شب،،
صبح طلوع, منگ وخماری نهایتش..
………………………………………..
گیرم تهمتنی و شکوهت ستودنی،،
برمرکبی چورخش, سواری نهایتش،،
روزی رسد که یکه و تنها به زیر خاک،،
بهر خوراک مور, شکاری نهایتش..
………………………………………..
گیرم به قصر و باغ و گلستان غنوده ای،،
مدهوش صوت چنگ و هزاری نهایتش،،
چیزی نمی بری تو بجز کهنه ای سفید،،
با مشت خاک, کنج مزاری نهایتش…
……………………………………………
دنیا گذرگه است و تو هم با قطارعُمر،،
راهی بجز عبور نداری نهایتش،،
از هر طرف روی به أجل ختم میشود،،
محزون در انتهای قطاری نهایتش…
……………………………………….
پس عشق و مهربانی و لبخند, پیشه کن
تا بذر حسرتی تو نکاری نهایتش،،
فکری بکن که با لب خندان در آوریم،
از جور روزگار , دماری نهایتش@
#محمدعلی_دهستانی