آیا مےشود در زمان عقد شرط شود مرد هیچ وقت حق طلاق زن خود را نداشته باشد و مرد هم قبول كند؟
طبق نظر فقهاے امامیه حق طلاق منحصراً در دست مرد است و او نمےتواند این حق را از خود سلب ڪرده یا به زن واگذار و منتقل نماید. یعنی نمےتوان شرط ڪرد ڪه حق طلاق از آنِ زن باشد. ولی زن در زمان عقد نڪاح مےتواند اعمال حق طلاق را از طرف مرد به وڪالت بگیرد، یعنی از طرف مرد وڪیل در طلاق دادن خودش باشد. ڪه این وڪالت خود به دو صورت است:
مطلق
مشروط
یعنی زن مےتواند به وڪالت از مرد هر زمان ڪه خواست و بدون نیاز به دلیل و اثبات امرے خود را مطلقه نماید (وڪالت مطلق) یا اینکه به شرط تحقق امری، وڪالت قابل اعمال باشد. مثل اینڪه قید شود هر گاه مرد از دادن نفقه خوددارے و یا اقدام به ضرب و شتم یا سوء رفتار نمود، زن وڪیل در طلاق باشد.(وڪالت مقید و مشروط) ڪه در این صورت زن فقط باید محقق شدن شرط مذڪور را در دادگاه به اثبات برساند تا بتواند حق وڪالت خود را در طلاق اعمال ڪند و خود را از طرف مرد مطلقه كند.