فرهنگ نامه
شماره ۳
اخلاق

خوش اخلاق یا بد اخلاق؟!

این سوالی است که حداقل یکبار برای همه ما چه درباره خودمان و چه درباره دیگران پیش آمده.
بارها اتفاق افتاده که در میان جمعی بودید و افراد را با توجه به رفتاری که از خودشان نشان می دهند ، “خوش اخلاق یا بد اخلاق” توصیف کردید.

اما منظور از اخلاق چیست؟
اخلاق ؛ به مجموعه ای از ارزش ها و هنجارهایی می گویند که بر اساس آن ها ، رفتار اشخاص درست یا نادرست تلقی می شود.
از تعریف متوجه می شویم که اخلاق ، یک معیار است و رفتار انسان ها باید هرچه بیشتر به این معیار نزدیک شود.
اخلاق به قدری حائز اهمیت است که پیامبر اکرم در حدیثی می فرمایند : “من مبعوث شدم تا مکارم اخلاقی را به اتمام و اکمال برسانم”

اخلاق به دو شاخه تقسیم می شود : اخلاق اجتماعی و اخلاق فردی.
اخلاق فردی ؛ ارزش ها و ویژگی های خاص هر انسان است مانند صبر ، توکل ، اعتماد به نفس و …
اما اخلاق اجتماعی عبارت است از رفتار ها و ارزش های انسان در برابر دیگران مانند نیکوکاری ، عدالت ، آداب معاشرت و …
اگرچه اخلاق فردی بر اخلاق اجتماعی تاثیر می گذارد و مهم است اما شخصیت آدمی بر مبنای اخلاق اجتماعی اوست.

به راستی که اگر رفتار تمام اعضای جامعه بر اساس اخلاق باشد ، زندگی اجتماعی ما دگرگون خواهد شد و تنها اعمال نیک در جامعه پدیدار می شود.
اخلاق به اندازه ای در جامعه کنونی ما ضرورت دارد که در صورت عدم وجود آن ، شاهد مرگ جسمانی و سرکوب روح در مقیاسی گسترده هستیم.
راننده پرخاشگری که به دلیل تصادفی کوچک با طرف مقابلش درگیر شده و ناخواسته باعث مرگ او می شود.
و یا پدر و مادری بی مسئولیت که با رفتاری بی ملاحظه در برابر فرزندشان ، روح و انگیزه و استعداد او را نابود می کنند.

آسیب های اجتماعی نظیر “دعوا و درگیری ، هتک حرمت ، تجاوز به کودکان” همه و همه به کمبود اخلاق ، فقدان آموزش و عدم آسیب شناسی برمیگردد.
مواردی که هر روز مقابل چشم ما اتفاق می افتد و به دلیل کثرت آن ها ساده از کنارشان می گذریم.
فارغ از آن که شاید یک زمان برای خود و خانواده ی مان رخ بدهد …

نویسنده : محمدطاها دهقانزاده

برچسب ها : ,

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید

√ کامل کردن گزینه های ستاره دار (*) الزامی است
√ آدرس پست الکترونیکی شما محفوظ بوده و نمایش داده نخواهد شد

کد امنیتی: *