دست ما کوتاه و عدالت بر نخیل

«نامه اعتراضی معلمان»
✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️✏️
سالیان درازی است که فرهنگیان کشور عملاً شاهد اعمال تبعیضات ناروای حاکم بر نظام پرداخت ها اعم ازحقوق و اقسام مزایا و فوق العاده ها و… فی مابین پرداختی به سایر دستگاه های دولتی با خود می باشند و تاکنون نیز هر چه فریاد کرده اندره به جایی نبرده است و عجیب تر آنکه نام این سیستم پرداخت را نظام هماهنگ پرداخت حقوق و پس ازآن قانون مدیریت خدمات کشوری نهاده اند! ! درصورتی که هیچ گونه همسانی یا هماهنگی در پرداخت های بین کارکنان آموزش و پرورش را با بعضی از دستگاه های دولتی که برای پرداخت های اختصاصی خویش از هیئت دولت یا  مجلس شورای اسلامی مجوز ویژه گرفته اند را تاکنون شاهد نبوده ایم و آخرین شاهدمثالی و اثباتی آن ، مصوبه اخیرهیأت دولت می باشد(تصویب نامه شماره 162862/ت  54057مورخ 21 / 12 / 1395 هیأت وزیران «هیأت وزیران در جلسه 18 / 12 / 1395 به پیشنهادشماره 1040426 مورخ  27 / 11 / 1395   سازمان اداری و استخدامی کشور و به استنادبند(الف) ماده (50) قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران – مصوب1389- تصویب کرد: سقف حداکثرامتیازات مواد71،68،66،65 قانون مدیریت کشوری پنجاه درصدافزایش می یابد) و در ادامه آن تصریح گردیده : درآن دسته ازدستگاه های اجرایی که با تصویب مجلس شورای اسلامی یا هیئت وزیران ازافزایش های موضوع بند(الف) ماده (50) قانون برنامه پنجساله پنجم توسعه جمهوری اسلامی ایران برخوردارشده اند، افزایش های موضوع این تصویب نامه پس از کسر افزایش های قبلی قابل اعمال است که متعاقب آن نام دستگاه هایی که ازسال ها قبل  مشمول مصوبه ی اخیر هیئت وزیران گردیده اند نیز مشخص گردیده است (ازقبیل :قوه قضائیه – وزارت نیرو – وزارت کشور- سازمان دامپزشکی – اداره زندان ها – سازمان ثبت اسناد و املاک و…) و این خودسندی برای اثبات اعمال تبعیض درسالیان گذشته می باشدبه طوری که دستگاه های فوق الذکر از چندین سال قبل مشمول آن گردیده اند ولی فرهنگیان همانند اقسام مزایا و فوق العاده های دیگراز آن بی بهره بوده اند ولی حداقل بر آن دلخوش  بوده اندکه مطابق مصوبه مورخ 21 / 12 / 1395 هیأت وزیران از آغاز سال 96آنها نیزمشمول آن گردندکه آن هم فعلاً حسب اعلام معاونت سرمایه ی انسانی سازمان اداری و استخدامی کشور در حال ارسال به شورای عالی حقوق و دستمزد جهت اتخاذ تصمیم مقتضی می باشد، تاچه خوش آید و چه در نظر آید!
روزگار عجیبی است !
چرا که حقوق پرسنل حق التدریس (حقوق بسیار ناچیز) یا حقوق معلمان وظیفه و یا مزایای قانونی فرهنگیان یا اضافه کار قانونی پرسنل و…که به دلیل فلاکت آموزش و پرورش با تأخیرات چندین ساله و تحت عنوان مطالبات فرهنگیان پرداخت می شود و متأسفانه بازتاب و تداعی آن درجامعه نیز طوری است که احساس می شود پرداخت آنها چیزی ورای حقوق قانونی شان تحت عنوان مطالبات جدید و اضافی برای فرهنگیان می باشد و این امر نیز بارها و بارها از طریق رسانه های جمعی اعلام می گردد درحالی که حقیقت امر این هست که حق یک فرهنگی (اعم از پرسنل آموزشی و اداری) آن قدر پرداخت نمی شود که تبدیل به مطالبات و معوقات می شود ولی در ادارات دیگر نه معوقه ای هست و نه…و تأسف بارتر از همه آنها اینکه روش نیل به این مطالبات نیز اخیراً از زبان جناب آقای نوبخت (رئیس سازمان مدیریت وبرنامه ریزی کشور) اعلام شد «توسل آموزش و پرورش به گروکشی» که با فرض صحت چنین امری ،عمق فاجعه درآموزش و پرورش آشکار و علن می شودکه اگر چنین نبود وضعیت بسی بدتر از وضع بیمارحاضر بود.
بدین وسیله به استحضار می رسانیم که صبر فرهنگیان کشور دیگر از این همه تبعیض و نابرابری به سرآمده و بدین طریق  نارضایتی و اعتراض عمومی خود را به ناعدالتی حاکم در اقسام پرداخت ها  بین خود و سایر دستگاه های دولتی به ویژه در عدم شمولیت مصوبه اخیرالذکر هیئت وزیران پنجاه درصد) را یاد آوری و تأکید داریم که ما وضعیت موجود و محدودیت منابع را درک می نمائیم ولی تبعیض حاکم را هرگز برنمی تابیم .