آوی خشت

اهل دلانم من⚘
از راه پر پیچ و خم عشق ⚘
خونین و نالین⚘
نرسیده به ته خشت⚘
اولین آوای دنیای جدید⚘
جیغ دخترکی است⚘
که از ترس⚘
رسیده است به شوق⚘
و هنوز هم⚘
اهل بارانم⚘
دوست دارم⚘
زیر باران راه رفتن را⚘
و به یاد بوی خوش شقایق ها⚘
که رقصیده اند در باد⚘
جلا می دهم⚘
افق زندگیم را⚘
با کوچه های کودکی ⚘
حوض های آب⚘
آب شور⚘
گاری پدربزرگ⚘
و لذت خر سواری⚘
خوردن خرمای ثلاث⚘
به قیمت کتک خوردن حتی⚘
اهل تفت دل کویرم⚘
و کوله بار دل خویش را⚘
می کشم با خود⚘
اسب سیری را میمانم⚘
اهل سبزی و بوی ریحانم⚘
وخورشید⚘
که سعی میکند⚘
دیرتر طلوع کند⚘
تا خواب شبنم گلی را⚘
نیمه تمام نگذارد⚘⚘⚘⚘
آوای خشت-      محمد رضا زارع