عرش خدا و حلقه خوبان, دلش شکست,,
روزی به قصدِ قربتِ اندیشه ای سخیف,,
برفرقِ مردِ عدل و عدالت شکاف رفت…
مردی که جن و انس و ملک, در ولادتش,,
برگردِ کعبه, بنتِ اسد را, طواف رفت..
روزی به قصدِ قربتِ یک ذهنِ خشک و کور,,
دنیا برایِ مردم فرزانه تنگ شد..
باتیغِ جهل ,بر سرِ مولا و بابِ علم
محرابِ کوفه, سخت و غریبانه رنگ شد…
روزی به قصدِ قربتِ یک قومِ بی صفت,,
شادی نصیبِ سلسله های ِ رجیم شد…
عرش خدا و حلقه خوبان, دلش شکست,,
از اینکه باز, زینب کبری , یتیم شد..
روزی به قصدِ قربتِ کورانِ روزگار..
خورشیدِ عشق, در سحری بر شفق نشست..
شیرخدا غریب ونهان از میان خلق
اندر جوار رحمت اعلایِ حق نشست..
لعنت به قصد قربت, پستان روزگار,,
وقتی سوار مسندِ جهل و تحجرند!!
انگه که بی تدبر و با خنجری ز جهل,,
بابغض و کینه, سینه مظلوم می درند…
(محمدعلی دهستانی)