آیا حواسمان هست؟

بچه که بودم پدرم همیشه میگفت: تابابابزرگ زنده بود ما هیچوقت جلوش پامون رو دراز نمیکردیم.

بعنوان یک نکته اخلاقی و تربیتی پارو جمع کردن درحضور بزرگترها خیلی وقتا اویزه گوشم بود .
ولی یه مدت هست وقتی خوب نگاه میکنم میبینم بدون اینکه خودم متوجه بشم پامو درحضور پدر مادر و بزرگترا دراز میکنم!!

وقتایی که پدرم داره با من در مورد اتفاقات روزمره صحبت میکنه, ولی من دارم تو گوشی دنبال استیکرمیگردم تا زیر پست دوست مجازیم بذارم, ناخواسته پامو درازکردم.

وقتی مادرم بهم میگه: مادر یه دفعه چای اوردم نخوردی سرد شد این یکی رو تا ازدهن نیفتاده بخور, ومن با یکی دستم دارم جواب هم گروهیم رو تو تلگرام تایپ میکنم و با اون دستم با بی میلی چای مادر رو سرمیکشم, پامو دراز کردم.

وقتی مادربزرگم داره خاطرات اون قدیما رو میگه که چه جوری اولین بار بافروش محصول روناس و سود خوبی که کرده بودن , بابابزرگ رو راضی کرده برن مشهد پابوس امام رضا, ومن به جای گوش دادن به حرفاش یهویی از خوندن یه پست جوک. خنده دار تو دنیای مجازی, میزنم زیر خنده, پامو ناخواسته درازکردم.

نه تنها من, بلکه بقیه برادر و خواهرام هم خیلی وقتا جلو پدر ومادرم وبزرگترا, حواسشون نیست که پاهاشون رودراز کردند.

کاش حواسمون رو جمع کنیم که بزرگترا حرمت دارن. پاهامون رو جلوشون دراز نکنیم..
(محمدعلی دهستانی)